Пишува: Наташа Атанасова
Веројатно сите што ме знаат знаат и дека минатата недела ја поминав на Саемот на книгата во Франкфурт. А сите што ме знаат подобро, знаат дека многу се вложував во тоа цело лето и ненормално премногу трите недели пред почетокот на саемот. Толку многу што кога стигнав во Франкфурт, на денот пред отворањето на Саемот, се разболев и снемав глас. За среќа симптомите не водеа кон кароши и со помош на силната волја и адреналинот за еден ден си го вратив гласот, па на 16 октомври застанав гордо на нашиот штанд.
Текстов го пишувам зашто сакам да ги споделам моите впечатоци. Верувам дека со многу луѓе на кои би сакала да им раскажам повеќе, нема да се видиме за брзо време, а впечатоците знаат и да избледат, деталите да се заборават. Од друга страна, можеби има и луѓе со кои не се знам (добро) а ги интересира или некогаш би ги интересирало ова, па еве можност да го пренесам моето искуство.
За подготовките
Најобемната работа при подготовките за Саемот на книгата во Франкфурт беше селекцијата на автори што треба да влезат во националниот каталог и дела што ќе се преведат на англиски и целата организација за да тоа да се реализира, која ја водеше работната група на МАИ (Бојан Саздов, Бранка Бугариска, Филип Баткоски, Билјана Црвенковска и Искра Димковска). По избор на стручната комисија (Владимир Мартиновски, Оливера Ќорвезироска и Виолета Танчева-Златева), во каталогот влегоа педесет автори, а се преведеоа целосно или делумно 11 дела. Но, за тоа што сè направивме пред да дојдеме, не би сакала да се повторувам, бидејќи веќе одговорив на прашањата на Весна Ивановска-Илиевска од Умно.мк, единствената која подлабоко се заинтересира за тоа што го правиме и напиша статија за нашето претставување во Франкфурт.
Што е, всушност, Саемот на книгата во Франкфурт?
И покрај кажувањата на издавачи и писатели кои претходни години оделе на Саемот во Франкфурт, а на некои од нив ова им беше и 14-ти пат, мојата претстава за тоа што ме очекува беше матна. Неговата големина и сериозност можев делумно да ја насетам преку сложеноста и содржајноста на веб-платформата што ја имаат изградено. Таа во себе ги содржи сите можни информации во врска со саемот (што и да ги прашав лицата за контакт – одговорот секогаш доаѓаше во форма на линк, што од една страна е супер, но од друга, во период кога си во цајтнот одговорот ти треба на тацна, а не да го бараш сам како игла во сено од дваесетина страници). Понатаму, има социјална мрежа во која секој учесник со својот профил може да се поврзува со други учесници, да им пишува директни пораки и да закажува состаноци на половина час кои се гледаат во прецизен календар. Програмата за саемот се правеше уште од март, а се состои од засебна програма на секоја хала (ги има шест, од кои сите се на по неколку ката) и една заедничка што се одржуваше во средишниот павилјон во центарот на Саемот. И бројките беа вртоглави – 4.000 изложувачи од 93 земји, 7.000 пријавени новинари и до пред отворањето издадени 105.000 влезници за деловни посетители. Општата публика, односно читателите, можеа да влезат почнувајќи од петокот во 14 часот до крајот на саемот, во неделата, и бројката тука сигурно е уште неколку стотици илјади посетители.
Првите три дена саемот е бизнис-ориентиран. На секој од националните штандови и штандовите на издавачите од 9 до 18:30 часот се одржуваа однапред закажани состаноци, додека уредници (претежно помладите), помали издавачи и скаути ги посетуваат штандовите со цел да откријат нешто ново, а и да го понудат тоа што го имаат. На овој начин се воспоставуваат контакти меѓу луѓе од цел свет, кои понатаму секој има можност да ги продлабочува.
Прочитајте го целиот текст на БЛЕН.МК